Zonering

Het bestemmingsplan behandelt het toewijzen van bronnen in een SAN om de balans te laden van het apparaat dat op het netwerk is aangesloten. Hiermee kunnen netwerkbeheerders een SAN in verschillende eenheden scheiden en indien nodig opslag toewijzen aan de opgegeven eenheden. Het beschermt het systeem ook tegen virusbedreigingen, kwaadwillende hackers en gegevensbeschadiging, omdat apparaten in de opgegeven zones niet communiceren buiten de zone via hun poorten, tenzij toegestaan. Door een netwerk in zones te splitsen, wordt de verwerkingsactiviteit gelijkmatig over het netwerk verdeeld, zodat een bepaald apparaat niet wordt overweldigd. De belastingsbalans is belangrijk in netwerken waar het moeilijk is om het aantal aanvragen te voorspellen dat aan de server kan worden verzonden.

Het bestemmingsplan voorkomt niet alleen dat een host ongeautoriseerde toegang krijgt tot opslagmiddelen, maar voorkomt ook ongewenste communicatie van host naar host en verstoring van de kennisgeving van wijzigingen in de gehele fabriek. Hosting wordt beheerd door een fabric-name server en waarschuwt eindapparaten van events in fabric, inclusief wanneer een opslagknooppunt of switch offline gaat.

Er zijn drie soorten zones:

• Havenzones
• Gemengde zones
• Wereldwijde naamzones

Er zijn ook twee belangrijke soorten bestemmingsplannen:

• Harde zonering
• Zachte zonering
• Uitzendzonering (niet overal verkrijgbaar)