Inhoud
Q:
Wat is het verschil tussen Little Endian en Big Endian dataformaten?
EEN:
Het verschil tussen kleine endian- en big endian-indelingen, ook wel 'endian-heid' genoemd, is het verschil tussen de manier waarop computersystemen meerdere bytes aan informatie bestellen. Deze verschillende formaten zijn machinespecifiek, wat betekent dat ze geval per geval op machines worden geprogrammeerd. Het is belangrijk om consistente endaliteit te behouden op verschillende machines wanneer gegevens worden overgedragen of gemigreerd tussen hen, of alternatief, om gegevens te interpreteren zodat de ontvangende computer het juiste resultaat in tabelvorm brengt.
Wanneer een stuk gegevens in een multi-byte-indeling wordt geplaatst, kan deze worden weergegeven in de indeling big endian of little endian. Het is belangrijk op te merken dat wanneer bitvolgorde belangrijk wordt in systemen, ook big endian- en little endian-formaten hierop van toepassing kunnen zijn, en sommige experts suggereren dat bit-ordening op machines in het algemeen het byte-bestelformaat weerspiegelt.
Het big endian-formaat betekent dat gegevens eerst big-end worden opgeslagen. In meerdere bytes is de eerste byte de grootste of vertegenwoordigt de primaire waarde. In het kleine endian-formaat worden gegevens eerst klein opgeslagen. In dit geval is het bij stukken van meerdere bytes de laatste hap die het grootst is of die de primaire waarde heeft waaraan opeenvolgende waarden worden toegevoegd of samengevoegd.
Ontwikkelaars kunnen verschillende fixes gebruiken om big endian en little endian data problemen op te lossen. Er zijn verschillende beheeropties om dit probleem op te lossen, maar er is ook het gebruik van iets dat een byte-ordermarkering (BOM) wordt genoemd. Deze hexadecimale weergave kan ervoor zorgen dat gegevens in het juiste formaat worden opgeslagen. Daarnaast kunnen professionals bespreken of endian-heid "transparant" is in een systeem, bijvoorbeeld waar geconstrueerde formaattags of andere bronnen kunnen helpen bij het plannen of ontwerpen.