Afhaal:
Aaron Swartzs dood scheen een schijnwerper op de algemene vragen met betrekking tot het gebruik en de waarde van gegevens, en de rechten van het publiek als het gaat om die gegevens.
Aaron Swartz is dood. Zoveel weten we zeker. We weten ook dat hij op 26-jarige leeftijd zijn eigen leven heeft genomen, een vreselijke tragedie. We weten uit alle verhalen dat hij het slachtoffer was van een depressie, een vreselijke ziekte waarvan de kracht vaak wordt onderschat. We weten dat hij technisch begaafd was en dat hij vanaf de leeftijd van 14 de bewondering van velen in de tech-industrie trok, zowel vanwege zijn capaciteiten als zijn energie om van het internet een meer open, inclusieve plek te maken. Zijn werk met RSS, Reddit, Creative Commons, RECAP en Demand Progress waren allemaal op dit doel gericht.Ik kende Aaron niet persoonlijk, maar ik ken advocaat en internetactivist Lawrence Lessig en schrijver / sciencefictionauteur Cory Doctorow; beiden stonden dicht bij Swartz en spraken welsprekend over hem na het nieuws van zijn dood, net als internetpionier Tim Berners-Lee en vele anderen. (Je kunt het eerbetoon van Doctorow bekijken op BoingBoing; Lessig schreef over Swartz op CreativeCommons.org. Je kunt andere eerbetoon aan Aaron Swartz bekijken bij The Guardian.) Berners-Lee schreef zelfs een gedicht over Swartz.
"Aaron is dood.
Zwervers in deze gekke wereld, we hebben een mentor verloren, een wijze ouderling.
Hackers voor goed, we zijn er één, we hebben er zelf een verloren.
Verzorgers, verzorgers, luisteraars, feeders, ouders allemaal, we hebben een kind verloren.
Laten we allemaal wenen. "
- Sir Tim Berners Lee, 11 januari 2013
Dus dit is volkomen duidelijk: Swartz was buitengewoon slim, technisch begaafd, depressief, een activist op het gebied van openbare toegang en gerespecteerd door degenen die hem kenden. Wat nog meer duidelijk is, is dat hij op 6 januari 2011 werd gearresteerd en in 2011 werd aangeklaagd wegens beschuldiging van draadfraude en computerfraude. Hij werd geconfronteerd met een mogelijke straf van maximaal 30 jaar. Hij zou ook een server in een MIT-kast hebben opgezet en ongeveer 4 miljoen academische documenten uit de J-STOR-bibliotheek hebben gedownload.
Dit was niet de eerste keer dat Swartz betrokken raakte bij het verkrijgen van documenten voor vrijgave voor het publiek. In 2009 heeft hij 19.856.160 pagina's van de records van de federale rechtbank bezocht via een gratis proefprogramma genaamd Public Access to Court Electronic Records, en vervolgens opgeslagen in het RECALL-systeem, waardoor ze voor iedereen gratis beschikbaar zijn. Het Government Office heeft de vrije toegang beëindigd toen de acties van Swartz werden ontdekt en enkele weken later. Er is geen actie ondernomen tegen Swartz.
Voor zijn acties bij het MIT lag het gewicht van de federale vervolging echter op Swartz. Zelfs nadat JSTOR weigerde om Swartz voor de rechter te dagen en de regering vroeg om de aanklacht te laten vallen (MIT deed niet hetzelfde), ging de vervolging door. Lessig nam een sterke positie in ten aanzien van de overheidsactie. Op 12 januari 2012 plaatste hij het volgende op deze blog:
"Vanaf het begin werkte de regering zo hard als ze kon om te karakteriseren wat Aaron op de meest extreme en absurde manier deed. Het bezit 'dat Aaron had gestolen', zo werd ons verteld, was miljoenen dollars waard - met de hint en dan de suggestie, dat zijn doel moet zijn geweest om te profiteren van zijn misdaad. Maar iedereen die zegt dat er geld te verdienen is in een voorraad ACADEMISCHE ARTIKELEN is een idioot of een leugenaar. Het was duidelijk wat dit nog niet was onze regering bleef duwen alsof het de 9/11 terroristen op heterdaad had betrapt. "
Wat niet duidelijk is en nooit helemaal duidelijk kan zijn, is welke rol de lopende rechtszaak had om Swartz ertoe te brengen zijn eigen leven te nemen. Robert Swartz, de vader van Aaron, is vastberaden in het beschuldigen van de vervolging voor de dood van zijn zoon en vertelde rouwenden bij de begrafenis van zijn zoon op 15 januarith dat "hij werd gedood door de regering en dat MIT al zijn basisprincipes heeft verraden."
Lessig was niet zo bot, maar zijn beschrijving van de tol die de beproeving op Swartz eiste, trekt een soortgelijke conclusie. In een 12 januarith blogpost schreef Lessig:
"Want in de achttien maanden van de onderhandelingen was dat niet wat hij bereid was te accepteren, en dat was de reden dat hij in april voor een proces van een miljoen dollar stond - zijn rijkdom bloedde leeg, maar kon ons niet openlijk aanspreken voor de financiële hulp die hij nodig had om zijn verdediging te financieren, althans zonder het risico van een rechter van een districtsrechtbank te riskeren. En zo verkeerd en misplaatst en verdrietig als dit is, begrijp ik hoe het vooruitzicht van deze strijd, weerloos, het logisch maakte om dit briljante maar onrustige jongen om het te beëindigen. "
Sinds de dood van Swartz is een petitie met betrekking tot de acties van de Amerikaanse procureur Carmen Ortiz, de officier van justitie in de zaak, geplaatst voor het petitiesysteem van het Witte Huis. Het heeft sindsdien de drempel van 25.000 handtekeningen bereikt, een minimale president Obama heeft gezegd dat een reactie van het kantoor van de president vereist. Het verzoekschrift dringt er bij de regering op aan om "officier van justitie Carmen Ortiz uit het kantoor te verwijderen wegens overbereik in het geval van Aaron Swartz." Ortiz onthield commentaar.
Op 17 januari brak ze haar zwijgen en legde de volgende verklaring af:
"Als ouder en zus kan ik me alleen de pijn voorstellen die de familie en vrienden van Aaron Swartz voelden, en ik wil mijn oprechte medeleven betuigen aan iedereen die deze jonge man kende en liefhad. Ik weet dat er weinig is dat ik kan zeggen om de woede te verminderen die wordt gevoeld door degenen die geloven dat deze ambtelijke vervolging van Mr. Swartz ongerechtvaardigd was en op de een of andere manier leidde tot het tragische resultaat van zijn eigen leven.
Ik moet echter duidelijk maken dat dit kantoorgedrag geschikt was om deze zaak aan te spannen en te behandelen. De officieren van justitie die deze zaak behandelden, namen de moeilijke taak op zich om een wet af te dwingen die ze hadden afgelegd en deden dat redelijkerwijs. De officieren van justitie erkenden dat er geen bewijs was tegen de heer Swartz die erop wees dat hij zijn daden pleegde voor persoonlijk financieel gewin, en zij erkenden dat zijn gedrag - hoewel een overtreding van de wet - geen rechtvaardiging vormde voor de zware straffen die door het Congres waren goedgekeurd en waarvoor werd opgeroepen door de veroordelingsrichtlijnen in passende gevallen. Daarom zocht dit kantoor in de gesprekken met zijn raadsman over een oplossing van de zaak, een passende straf die overeenkwam met het vermeende gedrag - een straf die we de rechter van zes maanden zouden aanbevelen in een omgeving met weinig beveiliging. Tegelijkertijd zou zijn verdediger vrij zijn geweest om een proeftijd aan te bevelen. Uiteindelijk zou elke opgelegde straf aan de rechter zijn overgelaten. Dit kantoor heeft nooit de advocaten van Swartzs ooit gezocht of ooit verteld dat het van plan was te streven naar maximale boetes onder de wet.
Als federale officieren van justitie omvat onze missie het beschermen van het gebruik van computers en internet door de wet zo eerlijk en verantwoord mogelijk te handhaven. We streven ernaar ons best te doen om deze missie elke dag te vervullen. "
Andrew Leonard, die op Salon.com schreef, had een ander begrip van de pleidooionderhandeling en van de rol van Ortiz.
"Geconfronteerd met een maximaal mogelijke gevangenisstraf van 35 jaar en een boete van wel een miljoen dollar, pleegde Swartz zelfmoord ... slechts twee dagen nadat officieren van justitie een pleidooi afgesproken deal had afgewezen waardoor hij de gevangenisstraf had kunnen vermijden," schreef Leonard.
"Eerder had de Amerikaanse officier van justitie Carmen Ortiz vaag het idee verworpen dat moraliteit een rol speelde in de acties van Swartz: stelen is stelen, of je een computercommando of een koevoet gebruikt, en of je documenten, gegevens of dollars neemt."
Deze kant van het verhaal kreeg extra geloofwaardigheid door de Amerikaanse vertegenwoordiger Darrell Issa (R-Calif.), Die het House Oversight Committee leidt en de behandeling van de zaak onderzoekt, toen hij zei dat hij Swartz's hacking niet 'goedkeurde' , "maar hij is zeker iemand die heel hard heeft gewerkt. Als hij journalist was geweest en hetzelfde materiaal had gebruikt dat hij van MIT had gekregen, zou hij erom worden geprezen. Het zou hetzelfde zijn geweest als de Pentagon Papers."
Aan de beleidskant is er al één ding uit de tragedie naar voren gekomen. U.S-vertegenwoordiger Zoe Lofgren (D-Calif.) Kondigde op Reddit aan dat ze wetgeving zal opstellen om Swartz te eren door een wetsvoorstel in te voeren om vage bewoordingen te corrigeren in de Computer Fraud Abuse Act (CFAA) en het statuut van de draadfraude.
"De overheid was in staat om dergelijke onevenredige aanklachten tegen Aaron in te dienen vanwege de brede reikwijdte van de Computer Fraud and Abuse Act (CFAA) en het statuut van de draadfraude. Het lijkt erop dat de regering de vage formulering van die wetten heeft gebruikt om te beweren dat De gebruikersovereenkomst of servicevoorwaarden van de online service is een schending van de CFAA en het statutenfraude, "schreef Lofgren op Reddit.
"Een eenvoudige manier om deze gevaarlijke juridische interpretatie te corrigeren, is om de CFAA en de statuten voor fraudefraude te wijzigen om servicevoorwaarden uit te sluiten. Ik zal een wetsvoorstel indienen dat precies dat doet."
Maar er is nog iets dat Aaron Swartz's dood duidelijk maakte: de tragedie heeft de aandacht opnieuw gericht op de algemene vragen over het gebruik en de waarde van gegevens, en de rechten van het publiek als het gaat om die gegevens. Dat is misschien geen reden om voor te sterven, maar het geeft zeker een nieuwe betekenis aan het leven en de worstelingen van Adam Swartz.
Natuurlijk, ongeacht het goede van de acties van Lofgren en anderen, niets kan de tragedie van de dood van een briljante jongeman ongedaan maken, of deze nu plaatsvond als gevolg van zijn strijd tegen depressie, of werd veroorzaakt door iets meer sinister. Niemand weet dat beter dan Aarons vrienden, die de afgelopen week zo welsprekend voor hem online spraken. En het is geen kleine ironie dat de reden dat we er allemaal aan dachten, is omdat we toegang hadden tot die informatie.