Inhoud
- Definitie - Wat betekent stereoscopische beeldvorming?
- Een inleiding tot Microsoft Azure en de Microsoft Cloud | In deze handleiding leert u wat cloud computing inhoudt en hoe Microsoft Azure u kan helpen bij het migreren en runnen van uw bedrijf vanuit de cloud.
- Techopedia legt stereoscopische beeldvorming uit
Definitie - Wat betekent stereoscopische beeldvorming?
Stereoscopische beeldvorming is een techniek die wordt gebruikt voor het creëren of verbeteren van de illusie dat een afbeelding diepte heeft door twee lichtjes verschoven afbeeldingen afzonderlijk voor elk oog van de kijker te tonen. Beide afbeeldingen hebben dezelfde scène of hetzelfde object, maar vanuit een iets andere hoek of hetzelfde perspectief. Dit is bedoeld om je hersenen voor de gek te houden door te synthetiseren dat de kleine laterale verplaatsingen tussen de posities van de afbeeldingen ruimtelijke diepte impliceren. Meestal is speciale apparatuur vereist om de hersenen het beeld te laten begrijpen. Voor de meest voorkomende toepassingen van 3D moet de kijker een passieve bril (gepolariseerde bril) of actieve bril (sluiter met vloeibare kristallen) dragen.
Stereoscopische afbeeldingen kunnen ruimtelijke informatie bieden die essentieel is in toepassingen zoals CAD, geologie, medische beeldvorming of dergelijke. Stereoscopische beeldvorming wordt ook wel stereoscopie of 3D-beeldvorming genoemd.
Een inleiding tot Microsoft Azure en de Microsoft Cloud | In deze handleiding leert u wat cloud computing inhoudt en hoe Microsoft Azure u kan helpen bij het migreren en runnen van uw bedrijf vanuit de cloud.
Techopedia legt stereoscopische beeldvorming uit
Er zijn drie manieren om het gewenste effect te bereiken:
- Geef elk beeld afzonderlijk weer en gebruik actieve sluiterglazen om het beeld te filteren zodat het juiste oog het ziet.
- Presenteer de beide afbeeldingen op elkaar en vertrouw op gepolariseerde glazen om beide afbeeldingen te combineren.
- Of elk beeld zou direct in elk oog kunnen worden getoond waardoor een bril niet meer nodig is. Dit gebeurt via een parallax-barrière op het scherm die gebruik maakt van het verschil in de positie van de ogen. Door de barrière kan het ene oog een andere reeks beelden zien dan het andere oog vanwege het kleine verschil in hoek dat de ogen hebben.